Hoe het VB echt stemt in het parlement

Programma voor een beter Duffel

Voorlopig programma Verbond van Solidaristische Militanten Duffel voor een beter Duffel 1) Voor een blank Duffel.

2)  Alleen sociale woningen voor blank volk

3) Niet alleen drugsdealers bestraffen zoals nu, maar ook de drugsgebruikers door ze psychologische hulp te geven

4) een 2de Netebrug voor auto's  in Duffel.

5) Kinderen moeten niet meer bijpassen om het geld voor hun ouder(s) in het OCMW-rusthuis te betalen, als er geld is voor Islamieten, dan is er ook geld voor ons EIGEN bejaard volk!

6) Het gemeentebestuur geeft nu geld aan zogenaamde wereldcultuur (multikul), VSM wil het meeste geld geven aan eigen Duffelse blanke cultuur, kunst en muziek

7) Zoals vroeger terug openbare toiletten in de winkelstraten.

8) Alleen op strategische plaatsen camera's plaatsen (waar veel islamieten komen), Duffelse blanke inwoners hebben recht op privacy en hun doen en laten moet NIET gefilmd worden!

9) Meer parkeerplaatsen, ook als dat groen kost

10) Politiebureau terug 24 uur op 24 uur open

11) Terug vuilbakjes op de openbare weg, we zijn tegen het Groen gekozen voorstel dat je je afval zelf moet bijhouden tot thuis!

12) Het containerpark veel goedkoper, wie sorteert moet zich niet blauwbetalen door de Groene waanvoorstellen!

13) Open van een sociaal restaurant in Duffel Oost en Duffel West waar mensen uit Duffel dagelijks goedkoop en gezond warm kunnen eten, ook voor de sociale cohessie is dit goed.

14) Bij genoeg handtekeningen van burgers een referendum dat bindend is.

15) Totale vrije meningsuiting in Duffel

Paul Robeson de smerigste zwarte Amerikaanse communist aller tijden

Paul Robeson, Afro-Amerikaanse zanger, acteur en burgerrechtenactivist, heeft zijn prioriteiten voor de Amerikaanse Communistische Partij nooit vergeten. Hij was altijd 'voor hen', ondanks zijn verraad en hypocrisie, en zijn loyaliteit zou in vergelijkbare kwaliteiten worden uitgedrukt door zijn vrienden te verraden en een Sovjet-Unie te verdedigen waarvan hij wist dat hij moorddadig was.

Tijdens een bedevaart naar de Sovjet-Unie in 1934, toen Stalin opzettelijk 14 miljoen Russen uithongerde, zag Robeson - of meldde - alleen goed gevoede ecstasy:

"Ik was niet voorbereid op het geluk dat ik op elk gezicht in Moskou zie," zei Robeson. “Ik was me ervan bewust dat hier geen honger was, maar ik was niet voorbereid op het begrenzende leven; het gevoel van veiligheid en overvloed en vrijheid die ik hier vind, waar ik me ook wenden. Ik was niet voorbereid op de eindeloze vriendelijkheid die me omringde vanaf het moment dat ik de grens overstak. Ik had een technisch onregelmatig paspoort, maar dit alles werd terzijde geschoven door de gretige hulpvaardigheid van de grensautoriteiten. '

Van de Purge Trials, waarin Stalin "zijn oppositie" (momenteel geschat op 3 miljoen) vermoorde op basis van verzonnen aanklachten, was Robeson vrolijk bloeddorstig:

“Uit wat ik al heb gezien over de werking van de Sovjetregering, kan ik alleen maar zeggen dat iedereen die er zijn hand tegen opheft, moet worden neergeschoten! Het is de plicht van de overheid om elke oppositie tegen deze werkelijk vrije samenleving met een stevige hand neer te zetten, "vervolgde hij," en ik hoop dat ze het altijd zullen doen ... Het is duidelijk dat hier geen terreur is ... "

Geleerden zijn verscheurd over de vraag of Robeson daadwerkelijk lid was. Zijn uitgelezen biograaf, historicus Martin Duberman, beweert dat Robeson dat niet was.

Maar het punt is betwist. Want Robeson was net zo gek van Stalin als elk plichtsgetrouw partijlid. Hij was in alle opzichten, de 'menselijke grammofoon' van Orwell, een entiteit die meer robot dan mens was in het uitspuwen van politiek correcte zinnen.

Bovendien vervulde hij de vereiste plicht van elke goede partijmens door een selectieve burgerlijke libertair te zijn. Hij wilde dat de regering Amerikaanse trotskisten, Stalin's bete noir, zou vervolgen voor de misdaad om de Amerikaanse regering omver te werpen (nauwelijks een bedreiging omdat de Amerikaanse trotskisten op zijn best een splintergroep waren). Tijdens een partijconferentie verbond hij de Socialistische Arbeiderspartij met de Ku Klux Klan, en daarom kwam de eerste niet in aanmerking voor bescherming van de burgerlijke vrijheden.

Robeson zette een cent aan en herontdekte de Bill of Rights toen zijn eigen kameraden werden vervolgd.

Voor degenen die Robeson verdedigen als misleid of alleen laten zien wat zijn Sovjet-minders hem wilden laten zien tijdens reizen naar Rusland, is er onmiskenbaar bewijs dat hij wist dat Stalin een moordenaar was.

Tijdens een reis naar Moskou in 1948, toen Stalin een pogrom tegen Sovjet-Joden instelde, wilde Robeson zijn vriend, Solomon Mikhoels, zien die was vermoord op bevel van Stalin - maar kreeg van de Sovjets te horen dat Mikhoels alleen reisde . Op zoek naar informatie ontmoette Robeson een toenmalige Sovjetgevangene en dichter met de naam dichter Itzik Pfeffer.

Robeson ontmoet een goed verzorgde maar zonder vingernagels Pfeiffer die door de Sovjets werd gewaarschuwd zich te gedragen. Desalniettemin maakte Pfeiffer in een hotelkamervergadering met Robeson handgebaren dat de kamer was afgeluisterd en deelde de zanger op stukjes papier mee dat Joden door Stalin werden vermoord. Pfeiffer vertelde Robeson dat: "Ze gaan ons vermoorden. Wanneer u terugkeert naar Amerika, moet u zich uitspreken en ons redden. '

Hier was vooral een gelegenheid voor Robeson om de waarheid te vertellen over wat er echt in Rusland gebeurde. Maar zoals het hoort, verbrandde hij de bankbiljetten in een asbak en spoelde ze vervolgens door het toilet.

Pfeiffer werd geëxecuteerd.

In plaats van de wereld te informeren over wat er met zijn vriend is gebeurd, heeft Robeson in feite op zijn graf geplast. Stateside, hij ontkende elke antisemitische pogrom die door Stalin werd uitgevoerd. Hij verklaarde terwijl in Rusland dat Robeson 'overal Joodse mensen ontmoette' en 'er niets over hoorde'.

Maar hij kende de waarheid, en toch had Moeder Rusland voorrang op het eren van het geheugen van zijn vriend. Hij liet zijn zoon zweren de waarheid niet te vertellen tot na de dood van zijn vader "omdat hij zichzelf had beloofd dat hij nooit publiekelijk de USSR zou bekritiseren."

In een uitbarsting van arrogantie verklaarde Robeson ook dat geen Afro-Amerikaan Amerika zou verdedigen als het door Rusland werd binnengevallen.
Het is ondenkbaar dat Amerikaanse negers ten strijde kunnen trekken namens degenen die ons al generaties lang hebben onderdrukt tegen de Sovjetunie, die in één generatie ons volk tot volledige menselijke waardigheid heeft verheven.

Maar niet-communistische Afro-Amerikaanse activisten vielen Robeson bitter aan. Arbeidsleider A. Philip Randolph beschuldigde Robeson ervan zijn ras te exploiteren. Jackie Robinson, die veel racisme doorstond om de eerste Afro-Amerikaanse atleet te worden die in Major League Baseball speelde, was een veel rigoureuzere denker dan de zelfbenoemde intellectuele Robeson toen hij zei dat "[C] ommunisten een grote ophef over raciaal maken discriminatie wanneer het hun doeleinden uitkomt. Hoewel hij verklaarde dat hij niet kon spreken voor '15 miljoen Afro-Amerikanen', gaf hij aan dat hij tegen de Sovjets zou vechten als ze oorlog zouden voeren met Amerika. Hij verklaarde ook dat hij geloofde dat zijn race dat ook zou doen.

Desondanks bleef Robeson beweren dat zwarten altijd de Sovjetunie zouden steunen:

“Ja, heel Afrika herinnert zich dat het Litvinov was die alleen stond naast Haile Selassie in Genève, toen de zonen van Mussolini met de zegeningen van de paus vlogen om bommen op Ethiopische vrouwen en kinderen te laten vallen. Afrika herinnert zich dat het de Sovjetunie was die vocht tegen de pogingen van de Smuts om Zuidwest-Afrika te annexeren bij het slavenreservaat van de Unie van Zuid-Afrika ... als de volkeren van Congo weigeren het uranium te ontginnen voor de atoombommen gemaakt in Jim Crow-fabrieken in de Verenigde Staten; als al deze volkeren een einde aan geseling eisen, een einde aan de farce van 'trusteeship' in de voormalige Italiaanse koloniën…. De Sovjet-Unie is de vriend van de Afrikaanse en West-Indische bevolking. "

Toen hij in 1952 de Stalin Peace Prize ontving, viel Robeson de president aan die het Amerikaanse leger desegregeerde, terwijl Stalin Joden op grote hopen vermoordde:

"We weten hoe Truman het Amerikaanse volk verraadde in hun hoop op vrede, hoe hij het negermensen verraadde in hun dorst naar gelijke rechten," zei hij in zijn acceptatietoespraak.

Zijn ijver voor Stalin is nooit afgekoeld. Na de dood van de dictator verklaarde Robeson in een vochtige lofrede het volgende:

“Voor altijd zal zijn naam worden geëerd en geliefd in alle landen. Op alle terreinen van het moderne leven reikt de invloed van Stalin wijd en diep. ... zijn bijdragen aan de wetenschap van onze wereldmaatschappij blijven van onschatbare waarde. Men spreekt eerbiedig over Marx, Engels, Lenin en Stalin - de vormgevers van het rijkste heden en toekomst van de mensheid. ... Ja, door zijn [Stalin's] diepe mensheid, door zijn wijze begrip, laat hij ons een rijk en monumentaal erfgoed na. ... Hoe consequent, hoe geduldig, hij werkte voor vrede en steeds toenemende overvloed, met wat een diepe vriendelijkheid en wijsheid. "

Zelfs de geheime toespraak van Nikita Kruschev die Stalin's Purge Trials als een monsterlijke opstelling aan de kaak stelde, dwong Robeson niet om Stalin publiekelijk te veroordelen.

Een jaar voor zijn dood gaf voormalig communistische partijhoofd Gus Hall, die wist dat Robeson eindelijk toegaf dat de zanger partijlid was.

Toen Hall verklaarde dat "op elke manier, elke dag van zijn volwassen leven." Robeson "vergat nooit dat hij een communist was."

Wijzig die verklaring door "Stalinistisch" te lezen in plaats van "Communistisch" en dat vat het politieke leven van Robeson perfect samen.

• Facebook

Zijn Vlaams Nationalisten sukkels?

WAAROM ZOUDEN WE WALLONIE VERKOPEN, NU ER GROND EN WATER EN BOSSEN TEKORT ZIJN IN EEN LAND ZOALS BELGIË

De kleine kindjes van de Vlaamse beweging vergeten dat het Belgisch/Vlaams establishment - waaronder zijzelf dus - ons land lang gelden reeds verkocht heeft aan de Amerikanen, en dat dezelfde onnozelaars en landverraders ons land nu graag aan China willen verpatsen ( wat de Waalse elite reeds aan het doen zijn met komst van het internetbedrijf Alibaba - dat de eigen internetbedrijven kapot zal concureren ) en waar men in Antwerpen de haven voor de Chinezen wil aanbieden met financiële steun van de Vlaamse regering).
De rest van Vlaanderen kan stikken voor de Vlaams nationalisten van Antwerpen, Vlaams nationalisme zou eigenlijk Antwerpisme moeten genoemd worden.

Sommige doen aan politiek zoals stoute schooljongens doen op de speelkoer van de school, of op een cantus waar ze straalbezopen zijn en lallend over hun Schilden struikelen - met hun vingers in de neus en hun tong achter hun verstand.
Terwijl het snot uit hun ogen loopt van dommigheid.
Of kent u een land waar een deel van de elite en esthablishmentjeugd het eigen land wil verpatsen aan vreemden, dat zal je enkel in Vlaanderen vinden.
In China hangen ze je daarvoor op, in Rusland ga je naar een 'opvoedingskamp'.

En ja, er zullen veel mensen die zich 'rechts' noemen en op sleeptouw genomen zijn door separatisten dit aanbod van de N-VA aan Trump en Amerika wel keileuk vinden.

Maar ik zou aan die 'rechtse' mensen het volgende willen vragen:

Nog los van wat JVS ( Joris Van Severen) over zoveel domheid zou zeggen, de volgende bedenking: de laatste jaren wordt ons land (vooral Vlaanderen) met rasse schreden opgekocht door "andere" buitenlanders, die voor een groot deel ook nog eens met Belgisch belastinggeld gesubsidieerd worden.

Wat is nu gekker: (een) land verkopen aan een rijke zakenman (met zekere winst) of (een) land verkopen aan een internationale van armoezaaiers en lompenproleten (met zeker verlies)?

Jong N-VA combineert het domste van de twee opties (resp. rechts- en links-liberalisme): land voor zo goed als niets willen weggeven aan een rijke zakenman én voor minder dan niets aan klaplopers van heinde en verre (met dank aan o.a. Theo Francken).

Nieuwe verkiezingen?

De corrupte Waalse socialisten willen nieuwe verkiezingen, in de hoop het Vlaams Belang sterker te maken dan de N-VA in Vlaanderen.
Dat is een mooie geste van de PS ten voordele van het Vlaams Belang.
Maar dan een geste die wel ten koste van het land en het volk gaat, het VB wil het land sowieso kapot, dus die hebben er geen last van, zij danken de Waalse socialisten voor de geboden hulp om van dit land en nog grotere rotzooi te helpen maken.

Dat we daardoor de heft van ons grondgebied verliezen kan alleen Frankrijk plezieren, alstublieft mev Le Pen ' Un beau cadeau à cause du VB et du PS Belge'.

Het is in elk geval een meesterzet van de PS om zo de Vlaams nationalisten buitenspel te zetten - minstens de N-VA zo zwak te maken dat ze niet in staat zijn nog voldoende slagkracht te hebben om exclusieve eisen af te dwingen op nationaal niveau.

En voor het Vlaams Belang zit er ook geen hogere politieke macht in, omdat de regionale Vlaamse regering mogelijks al gevormd zal zijn en die niet kan vallen vanwege het feit dat dit 'legislatuurregeringen' zijn.

Dus nieuwe verkiezingen in feite niet eens het cordon kunnen breken - al zal het VB wel dat liedje zingen mochten er nieuwe verkiezingen komen - maar zal enkel 'nog' meer 'Belgisch' geld naar het VB sluizen, wat voor die partij al jaren genoeg politieke voldoening geeft. The moneygame.

En dat allemaal terwijl we in Europa en in de wereld naar een recessie afglijden, de Europese volkeren verdeeld raken over het feit of Engeland nog bij Europa hoort (Brexit) , Trump de militaire inspanningen opdrijft, China met zijn 'Zijderoute' (BRI) onze handelspartners ( waaronder ook een paar Europese) aan het inpakken zijn waardoor Europa nu ook door Chinse invloed verdeeld raak na dat de Amerikanen ons al decenialang hebben verdeeld.

Er een heuse financiele geldbubbel op barsten staat.

Moeten we dan niet concluderen beste vrienden dat : de huidige politieke klasse een bende onverantwoordelijke nietsnutten zijn.
Een bende schurken die niet het land en het volk dienen, maar alleen zichzelf 'bedienen'.
Laten we die oude particratie vernietigen, laat nieuwe partijen opstaan, laat ons het systeem openbreken.

Mien de linkse Trien - Selectief groen

De brave Vlaamse nationalisten en Pukkelpop

Die Vlaams nationalisten zijn toch ongelofelijke bleiters, ze kunnen die vuile rode kapitalist Chokri Mahassine op zijn knieën dwingen, hem dwingen de vlaams vlag verplicht op zijn gesubsidieerd festival te hangen - makkelijk te doen met de macht die de Vlaams nationalisten bezitten in de Vlaamse regering ( oud en nieuwe).
Maar nee, weer janken 'dat wij zo niet zijn' (bedoeld wordt patriottisch en anti-immigratie - iets wat die stomme N-VA lul als 'racisme' omschrijft.

Ik heb altijd geweten, geef Vlaams nationalisten ( ook het VB) de macht, en ze collaboreren met het neoliberaal Belgisch systeem dat het niet meer mooi is.
Geef Vlaams nationalisten de macht, en ze lekken de kont van rode en blauwe miljonairs van het systeem zoals Chokri en Mahassine van 'huppeldepup geld in de zak pop'

De reactie van Van Grieken was ook al goedkoop en zwak , hij vond het - Vlaamse vlaggen stelen van de Pukelpop miljonair 'een zwaktebod van de man'.

Een zwaktebod, het zo maar laten wegnemen van je nationaal symbool, in ander nationalistische en separatistische bewegingen zou men de straat openbreken vanwege dergelijke belediging.
Hier hant de separtiatische 'voorhoede' de 'staatsman uit'
het zal nog lang duren voor die hun onafhankelijkheid krijgen op die manier

Waarom waren er geen zwarte rockbands in de jaren 60?

Waarom waren er geen zwarte rockbands in de jaren 60, terwijl de bron voor alle rockbands in de sixtees zwarte bluesmuziek was?

Hier zijn mijn verklaringen. Corrigeer wat ik mis:

1. Er waren geen belangrijke zwarte rockbands in de jaren zestig. (Love is niet echt een rockband.)
2. De belangrijke rockbands in de jaren 1960 waren The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Kinks, Bob Dylan, The Velvet Underground, The Doors, The Beach Boys, Led Zeppelin, Cream, Pink Floyd, CCR, The Byrds.
3. Met de mogelijke uitzondering van de zuivere blanke muziekgroepen The Beach Boys en The Byrds, waren alle belangrijke rockbands uit de jaren '60 vooral bezig met het herbestemmen van reeds bestaande zwarte muziek (blues, jazz, soul).
4. Het publiek voor rockmuziek is voornamelijk blank.
5. Zwarte muzikanten in de jaren '60 waren vooral soul.
6. Zwarte muzikanten waren niet "verboden" om rockmuziek te spelen, omdat Jimi Hendrix zowel zeer gerespecteerd als zeer populair was.

Dus waarom hebben zwarte mensen vooral blues, jazz en soulmuziek en het begin van rock and roll (Chuck Berry, Ray Charles, Fats Domino) geïnnoveerd, maar vervolgens rockbands omzeild? Waarom was er geen zwarte Led Zeppelin? Jimi Hendrix is ​​het enige echte voorbeeld - waarom waren er niet meer van hem, terwijl er tientallen witte versies van Jimi Hendrix zijn? Wie meer weet, graag reacties!

Moeder zijn

Moeder zijn is het mooiste wat een blanke vrouw kan overkomen volgens VSM!

Vreemdelingen en sociale woningen

Vreemdelingen hebben geen geld om huur te betalen en eisen sociale woningen : reden, - ze sparen liever hun geld om hun familie via gezinshereniging naar hier te halen.
Een bewering van een racist en onverdraagzaaam blanke fascist - neen dat staat zwart op wit in onderstaand artikel.

En als ze dan een (liefst grote) sociale woning krijgen, dan kunnen ze nog meer familieleden bijna gratis (of gratis omdat ze een OCMW uitkering hebben) husvesten.

Intussen hebben onze jongeren en ouderen die niet in staat zijn een woning te kopen, (waarvoor zij die dat wel doen hard werken moeten werken iets wat vreemdelingen vertikken te doen) een gebrek aan betaalbare woningen hebben.

Want - wat de media en de particratie 'niet zeggen' - dat is dat er woningnood voor betaalbare woningen is voor onze mensen vanwege de massale gezinshereniging van vreemdelingen in ons land.

Dat pervers kapitalistisch fenomeen jaagt de prijzen van woningen op - waardoor de kapitalistenklasse die woningen aan vreemdelingen aanbiedt nog rijker worden.
En waardoor onze lagere en gewone middenklasse in vlug tempo verarmt en zonder woning dreigen te vallen.

Kan men zich dat eigenlijk als weldenkende mens voorstellen: dat vreemdelingen hun families zo massaal naar hier invoeren - zo de woningen van 'onze' mensen onbetaalbaar en niet te krijgen maken.
Dat is pas discriminatie van eigen volk, dat is pas diefstal van eigen volk, dat is pas krapuleus vanwege de particratie.

Is een nieuw fascisme dan niet wenselijk, om deze corrupte immigratiesamenleving en zijn asociale uitwassen te stoppen.

Voor onze blanke mensen die aan de onderkant en zelfs in het lager middensegment (arbeidersklasse) nog meer dan nu al het geval is totaal uit de boot vallen.

De ziekelijke schurken : zij die op dit ogenblik de regeringsvorming aan het bedisselen zijn, willen dat er huurtoetsen ingevoerd worden om zo 'discriminatie' op de huurmarkt in te dijken.

Zou men niet beter de 'gezinshereniging' verbieden voor immigranten - om zo ons volk te beschermen tegen sociale verpaupering die daardoor dreigt.

De geheime oorsprong van de eerste wereldoorlog

Verborgen geschiedenis: de geheime oorsprong van de Eerste Wereldoorlog - Gerry Docherty en Jim Macgregor

De auteurs van dit tot nadenken stemmende boek beweren de buitengewone bewering dat een kleine groep rijke en machtige mannen er al in 1890 naar streefde om 'de hele onbeschaafde wereld onder Britse heerschappij te brengen voor het herstel van de Verenigde Staten, voor het maken van het Angelsaksische ras maar één rijk ”. Onder leiding van Cecil Rhodes en ondersteund door de fortuinen van het Huis van Rothschild, probeerde het geheime genootschap dat hij vormde een systeem van emigratie te perfectioneren waarin Britse kolonisten heel Afrika en Zuid-Amerika zouden overnemen en de Verenigde Staten in de Britten zouden integreren Rijk. Het doel van dit alles was "het fundament van een zo grote macht om oorlogen onmogelijk te maken en de beste belangen van de mensheid te bevorderen".

De auteurs beweren dat wat wordt gedefinieerd als de "geheime Elite" de Boerenoorlog uitlokte, zodat de Boerenkolonies konden worden verslagen en opgenomen in het Britse Rijk, en verklaarden dat Jan Smuts, die ooit de goede vriend van Rhodos was, "naar verluidt" de Boeren en moedigden hen aan om een ​​oorlog te starten die ze zeker zouden verliezen.

Tijdens de oorlog in Zuid-Afrika had Duitsland morele steun voor de Boeren getoond. Dit baarde de geheime Elite zorgen. Duitsland werd in snel tempo de machtigste natie in Europa en een directe bedreiging voor de plannen van de Geheime Elite voor wereldoverheersing. Dus zou Duitsland als volgende moeten worden aangepakt.

Hiertoe werden in het geheim gesprekken gevoerd met België. Vanaf 1905 plantte Groot-Brittannië met België operaties in het geval van een Duitse invasie. Het was de invasie van het neutrale België die Groot-Brittannië ertoe bracht Duitsland de oorlog te verklaren, maar volgens de auteurs was dit allemaal met voorbedachten rade. Om dit uit te leggen, moet worden begrepen dat een neutrale natie geen alliantieverdragen kan sluiten met andere landen, omdat dit betekent dat ze niet langer neutraal zijn - ze hebben partij gekozen. Maar België had een geheime overeenkomst met Groot-Brittannië, een overeenkomst bedacht door de Secret Elite.

De auteurs citeren de woorden van een Amerikaanse journalist, Albert J. Nock: “Om nog langer te doen alsof de Belgische regering verrast was door de actie van Duitsland, of onvoorbereid om het te ontmoeten, om Duitsland en België voor te stellen als kat en muis, te begrijpen de positie van België anders dan dat zij een van de vier solide bondgenoten was onder een volledig tot in detail uitgewerkte overeenkomst, is pure absurditeit. "België stelde zich als een sirene op de rotsen, verklaren de auteurs, daar vastgezet om Duitsland in een val te lokken, "Een schijn van onschuld jammeren".

Als Duitsland België niet was binnengevallen, moest de Geheime Elite een plan B hebben. Dit zou Britse agenten moeten zijn die grote hoeveelheden oude Duitse geweren kochten die vervolgens naar Ierland werden gesmokkeld. Dit was in juli 1914. Als Duitsland een paar weken later België niet was binnengevallen, zou het de schuld hebben gekregen van het bewapenen van de Ierse republikeinen. Op de een of andere manier ging de Secret Elite ervoor zorgen dat er een oorlog met Duitsland zou komen.

Even opmerkelijk is het feit dat minister van Buitenlandse Zaken Sir Edward Gray, een lid van de geheime Elite, beweerde dat hij telegrammen naar Rusland had gestuurd om oorlog te voorkomen, en die aan het Parlement werden gepresenteerd als 'bewijs' van zijn vredesinspanningen, maar deze, stellen de auteurs, werden nooit daadwerkelijk verzonden. De krachtige geheime groep promoveerde officiële documenten om hun activiteiten te verbergen in de aanloop naar de oorlog.

Docherty en Macgregor hakken hun woorden niet in. Ze zeggen dat Duitsland in een oorlog was gedreven en dat het niet verantwoordelijk was voor dat vreselijke conflict. Ze wijzen er ook op dat andere historici de oorsprong van de Eerste Wereldoorlog in twijfel hebben getrokken en ook de onschuld van Duitsland hebben aangekondigd.

Zoals de auteurs erkennen, worden hun opvattingen niet door de meeste historici erkend en zullen ze dat waarschijnlijk ook niet zijn in de nabije toekomst. Hun argumenten zijn echter krachtig. Het vervolg op dit boek, beloofd door Docherty en Macgregor, beschrijft het verloop van de oorlog zoals gecontroleerd door de Secret Elite en zou even interessant moeten blijken te zijn.

Wat is fascisme nu eigenlijk?

Het hoofddoel van het fascisme is het versterken van de natie en het vergroten van zijn prestige door oorlogvoering - dat wil zeggen type 2 patriottische ijver tot het uiterste. Het fascisme deelt de overtuiging van het nationalisme dat alleen 'naties' ertoe doen (en individuele / werkelijke mensen niet), maar het liberalisme volledig afwijst en dus individualiteit en alle andere niet-nationale identiteitsgevoelens haat. Het fascisme verzet zich tegen gelijkheid tussen naties, omdat het wil dat het zijne de enige is die bestaat of alleen (de meest) machtig is, maar geen vaste mening heeft over gelijkheid binnen zijn natie (laat staan ​​andere naties). Het fascisme heeft geen mening over het kapitalisme of de economie en houdt van oorlog, omdat het fascisme draait om passie en nationale eer, niet om cijfers en planning . Fascisme kan overlappen met 'ras' en 'raciale theorie' voor zover het definieert wie tot de natie behoort, maar niet noodzakelijk.

Filosofisch gezien komt het voort uit een filosofische context van de Continentale Tegenverlichting, beïnvloed door denkers als JG Fichte, Martin Heidegger en Georg Hegel. Het ontstond als een reactie en reactie op de Oktoberrevolutie en de voordelen van de socialistische beweging na de eerste wereldoorlog. Benito Mussolini (de spreekwoordelijke vader van het fascisme politiek) was een lid van de Italiaanse Socialistische Partij, maar werd eruit geschopt wegens het ondersteunen van Italiaanse interventie in de oorlog op nationale irredentistische gronden, argumenterend dat socialisme onvoldoende was voor de echte nationale belangen van het Italiaanse volk en op zoek was naar een nationalisme dat alle klassen verenigde en een eind maakte aan klassenconflicten. Historisch gezien kunnen de wortels ervan worden gezocht in het ethos van stormtrooperformaties van de late Eerste Wereldoorlog ; veel ex-soldaten droegen deze geest van agressie en elitarisme voort terwijl ze zich verder gingen bemoeien met extreme politiek, waaronder Mussolini zelf. Ze waren georganiseerd om radicale arbeiders te stoppen in de nasleep van de oorlog tijdens de "twee rode jaren" van 1919-20. Terwijl Marx de "Zeitgeist" (of "tijdsgeest") van Hegel verving door het heersende economische systeem , vervangen fascisten de tijdsgeest door de geest van de natie . Het fascisme pleit voor een organische opvatting van een natie waarbij de staat wordt gezien als de belichaming van de nationale geest: als zodanig hebben fascistische regimes sterke centrale regeringen die autoritair van aard zijn. Individuen worden fundamenteel gezien als producten van de natie (vergelijkbaar met hoe Marxiaans 'methodologisch collectivisme' individuen ziet als producten van hun economische klasse) - vandaar dat fascisme een sterke identificatie met nationaliteit en nationale identiteit van de kant van de bevolking vereist, waarbij het wordt afgewezen alle individualisme of identificatie met economische klasse. Het fascisme beweert vaak de hele natie te vertegenwoordigen, ondergeschikt aan de staat en verenigd achter de leider, onverdeeld door bijvoorbeeld klassenstrijd; in de ogen van een fascist is een populaire autocraat een betere weergave van de belangen en verlangens van het volk dan een gekozen parlement, dat minachtend wordt gezien als een hol van immoraliteit en ineffectief gekibbel. Gezien deze houding is het fascisme inherent ondemocratisch en autocratisch.

Sterke nationale identificatie omvat een verering van niet alleen de natie in abstracto, maar van praktijken die als fundamenteel voor de nationale identiteit worden beschouwd: dit resulteert in een eerbied voor traditie. Tradities worden gezien als belangrijke rituelen die mensen verbinden met de nationale geest. Bovendien heeft het fascisme de neiging om posities in het sociaal beleid te ondersteunen die als conservatief of rechts worden beschouwd. Deze beleidsposities zijn echter conservatief in de Oakeshottean- zin van het woord: ze worden als het juiste beleid beschouwd omdat ze consistent zijn met nationale tradities, in plaats van vanwege bestaande morele verplichtingen. Voor een fascist is een morele verbintenis dat 'preëxisteert' in iemands geest onafhankelijk van de nationaliteit van die persoon een belachelijke notie, omdat ze geloven dat individuen 'sociaal geconstrueerd' zijn door hun nationaliteit, zoals eerder werd gezegd. Velen beweren dat ethisch relativisme (dat wil zeggen wat goed is voor Nation X mogelijk niet goed is voor Nation Y) dus een integraal onderdeel is van het fascisme en een logisch gevolg van het geloof van het fascisme in 'nationale geesten'. Houd er echter ook rekening mee dat fascisten weliswaar eerbied gebruiken voor traditie en nationale identiteit, maar dat zij op zichzelf niet fascistisch zijn. Dat betekent echter niet dat het fascisme geen systeem van ethiek en waarden heeft - in plaats daarvan is dat systeem van ethiek geworteld in concepten van strijd, macht en gehoorzaamheid. Dit wordt typisch uitgedrukt in de vorm van een extreem cultureel militarisme, waarbij het leger een uitdrukking is van de macht en macht van de staat, en de mentaliteit van gretigheid en actie omwille van de actie.

Het meest beruchte element van fascisme is de ondersteuning van sociaal darwinisme van verschillende soorten. In de regimes van Mussolini en Hitler werd een niveau van interne 'creatieve spanning' binnen de componenten van de natie als nuttig beschouwd om concurrerende verlangens naar de dienst van de staat te leiden. Bovendien combineerde Hitler's versie van het fascisme (nationaal-socialisme, ook bekend als nazisme) dit sociaal-darwinistische ethos met een institutioneel geloof in witte suprematie om een ​​evolutionaire strijd tussen verschillende rassen tot stand te brengen. We weten allemaal waar dit toe heeft geleid , dus verdere uitwerking is niet nodig. De zaken worden ingewikkelder wanneer de fascistische economie wordt geschetst. Omdat fascisme wordt gebruikt als een bijnaam en er wordt algemeen aangenomen dat als fascisten het deden, het slecht is , er een lange intellectuele strijd is gevoerd over hoe de economie van het fascisme te karakteriseren.

Typisch wordt de term "corporatisme" gebruikt om fascistische economie te beschrijven. Het beschrijft een situatie waarin alle grote particuliere economische instellingen ( bedrijven, industriële kartels en dergelijke ) in heimelijke verstandhouding worden gebracht met de overheid en onderdeel worden van het apparaat van de economische planning van de staat via verenigingen die in het fascisme "bedrijven" worden genoemd parliance, in wezen gemoderniseerde versies van het middeleeuwse gildesysteem en waarvan er slechts één per economische sector is. Bovendien worden particulier eigendom en het vermogen om zaken te doen afhankelijk van dienstverlening aan de staat. Hoewel het eigendom van de productiemiddelen (het spul dat wordt gebruikt om andere spullen te produceren) dus in particuliere handen blijft en nog steeds met winstoogmerk wordt geëxploiteerd, wordt de uiteindelijke controle door de staat uitgeoefend. Fascistische regeringen oefenen ook verdere controle over de economie uit via methoden zoals prijsafspraken. Het fascistische economische systeem is in overeenstemming met het totalitaire karakter van de ideologie, waar geen enkele andere instelling de macht en invloed van de staat kan evenaren. Deze kwaliteit leidt ook tot een vijandigheid tegenover vakbonden en andere georganiseerde groepen werknemers, waarbij dergelijke instellingen doorgaans worden onderdrukt en opgelost. Mussolini's Italië zag inderdaad de oprichting van nieuwe vakbonden na de ontbinding van de oude: deze nieuwe vakbonden waren eigendom van en werden geëxploiteerd door de staat, met zeer weinig belangenbehartiging namens de werknemers. Uiteindelijk is economie in het fascisme meestal een secundaire zorg ; zij claimen de "Derde Positie" over de kwestie tussen kapitalist en communist. Onder genoemde "bedrijven" is er ook geen concurrentie tussen bedrijven, omdat deze bedrijven kunnen uitsluiten van handel in genoemde sector.

Dit systeem nodigt uit tot vergelijkingen , onder conservatieve en liberale critici, met vele vormen van staatssocialisme, aangezien beide ideologieën een centraal geplande economie met de staat in controle over de productiemiddelen impliceren. Hoewel eigendom in het fascistische systeem privé blijft, hebben veel klassiek-liberale kritieken op het fascisme betoogd dat "eigendom zonder controle" een zinloos, inherent onlogisch begrip is, en dat fascisme economisch niet te onderscheiden is van staatssocialisme en daarom een ​​variant is van staatssocialisme. Sommige waarnemers merken wel de aanwezigheid op van overheidssubsidies en interventies en voorzieningen voor burgers in het fascisme, maar ze zien dit niet als socialisme, maar als een voorbeeld van herrenvolk-democratie  , een systeem waarbij een vorm van gelijkheid tussen een ingroep bestaat met de acceptatie van ongelijkheid van alle andere groepen ten opzichte van zichzelf. Het woord herrenvolk is Duits voor Master Race . Leden van het hoofdras zijn gelijk onder hun etnisch-nationale identiteit en verdienen daarom voordelen en staatssteun, maar alleen als ze accepteren dat degenen die geen lid zijn van het hoofdras op zijn best tweederangsburgers zijn, of in het slechtste geval ondermenselijk (Untermenschen). Socialisme is in deze context een aristocratisch voorrecht voor de uitverkorenen en geen universeel recht voor alle mensen.

Marxistische kritiek op het fascisme daarentegen, beweert dat fascisme een vorm van kapitalisme is , in de zin van Marx's initiële definitie van de term (zie de paragraaf "Marxisme" hierboven). Ondanks dat ze zeer geregimenteerd en gecontroleerd worden door de staat, hebben fascistische economieën nog steeds particulier eigendom van industrieën door een hogere klasse die winst maakt op de arbeid van arbeiders; aangezien winst nog steeds bestaat, is de economie nog steeds uitbuitend en dus een vorm van kapitalisme. Het fascisme is over het algemeen sterk anti-marxistisch en anti-socialistisch, en de twee ideologieën waren historische rivalen in pogingen om de macht te grijpen tijdens crises zoals economische depressies. Het marxisme beschouwt fascisme dus op zijn best als een machtsspel dat uit de kleinburgerij komt , en in het slechtste geval weinig meer dan een groep contrarevolutionaire gewelddadige misdadigers die door de kapitalistische klasse worden bestuurd en die als handhavers werden ingezet om de oude orde te verdedigen tegen de dreiging van de Rode Schrik . Consumentistisch kapitalisme zijn zichtbare aspecten van de fascistische burgermaatschappij, zoals in liberale en sociaal-democratische staten, en marxisten van de Frankfurt School Critical Theory (Theodor Adorno, Herbert Marcuse) staan ​​erop dat consumentisme, reclame en massamedia essentiële voertuigen zijn voor de verspreiding van fascisme in het gebruik ervan van anti-intellectualisme en aanvallen op modernisme en hoge cultuur ten gunste van populaire cultuur (ironisch genoeg geloven sommige moderne Amerikaanse conservatieven dat marxisten dezelfde mechanismen gebruiken om hun agenda voor het vernieuwen van de westerse samenleving te bevorderen).

Bovendien kwamen de representatieve fascistische samenlevingen, fascistisch Italië en nazi-Duitsland aan de macht in ontwikkelde geïndustrialiseerde economieën, waar liberale instellingen en tradities de opkomst van het fascisme bestonden, terwijl de historische communistische naties en marxistische staten aan de macht kwamen in achterlijke, feodale, agrarische en / of semi-geïndustrialiseerde staten. Fascistische groeperingen slaagden erin fantastische leugens te gebruiken om het publiek te misleiden, waaronder complottheorieën, Scare Campaign en propaganda, die zo talrijk en allesomvattend waren in de media dat ze de liberale normen in Italië en Duitsland ondermijnen. Hedendaagse fascistische groepen hebben eveneens hun toevlucht genomen tot soortgelijke middelen. Ze profiteren van de prevalentie van legitieme scholen zoals het postmodernisme en het historische revisionisme om het fascisme te bagatelliseren door middel van dubbelzinnigheid, waarbij de nadruk wordt gelegd op en overdreven overeenkomsten tussen fascisme en liberale en radicale groepen door middel van halve waarheid en vervorming, en door een gefabriceerde "derde weg te claimen" "of een gefantaseerde" slachtoffer "identiteit door de handhavers van liberale en sociale normen te schilderen als agenten van" politieke correctheid ". Meestal komt dit neer op samenzweringen die, via hondenfluiten, de schuld geven aan een of andere sinistere kliek om de soevereiniteit van hun land af te staan ​​aan de VN door de nationale identiteit te vernietigen door immigratie en culturele degeneratie, wat ongelooflijk slechte logica is op zijn best, maar in wezen niet te onderscheiden van het oorspronkelijke fascisme dat ook afhing van heterodoxe en in diskrediet gebrachte ideeën zoals frenologie, eugenetica, sociaal darwinisme en complottheorieën .