Wat zijn enkele misvattingen over de Tweede Wereldoorlog?

Mijn favoriet is toch wel de misvattingen over Hitlers beslissingen. Na WOII schilderden veel oud-Generaals Hitler af als een irrationele idioot die nooit de leiding had moeten hebben over Duitsland en de Wehrmacht. En op het eerste gezicht hebben deze oud-Generaals gelijk:

1. Verover Moskou in plaats van Zuid-Rusland. Als de Duitsers in plaats van Zuid-Rusland Moskou hadden aangevallen was het logistieke centrum en de hoofdstad van de Sovjet-Unie in Duitse handen, waardoor de Sovjet-Unie zich zou overgeven
2. Als de Duitsers überhaupt de Sovjet-Unie niet aan hadden gevallen, konden de Nazi's al hun aandacht op Engeland focussen, waardoor ze het Westfront veilig konden stellen en op een latere datum de Sovjet-Unie konden binnenvallen. Val gewoon de Sovjet-Unie niet aan
3. Als Hitler geen oorlog had verklaard aan de V.S hoefde Duitsland geen rekening te houden met de overweldigende troepenmacht, luchtmacht en zeemacht van de V.S. Verklaar geen oorlog aan de V.S.

Klinkt logisch toch? "Val gewoon niet de Sovjet-Unie aan", "Verover gewoon Moskou in plaats van Zuid-Rusland", "Verklaar gewoon geen oorlog aan de V.S". Wat deze antwoorden echter missen is het juiste perspectief. Vanuit terugblikkend perspectief waren dit inderdaad logische keuzes geweest. Maar vanuit toentertijds perspectief waren dit geen logische keuzes geweest. Hitler had, in veel van deze gevallen, gelijk.

Disclaimer; Ik zeg dat Hitler gelijk had, maar ik zeg daarmee niet dat ik sympathiseer met Hitler. Laten we eerlijk wezen, Hitler was een genocidale maniak die waanideeën had over hoe de wereld eruit moest zien en wat zijn rol was in deze nieuwe wereld. Maar als je kijkt naar hoe hij strategische keuzes maakte tijdens WOII, blijkt dat hij het vaak toch bij het goede einde had; vooral tijdens het begin en midden van de oorlog.

Laten we bovenstaande punten één voor één langsgaan en uitleggen waarom Hitler het bij het goede eind had:

1. Verover Moskou in plaats van Zuid-Rusland.

Hoewel het een goed argument is dat Moskou de hoofdstad en logistiek middelpunt van de Sovjet-Unie was, en daarom een goed doelwit voor de Wehrmacht, wist Hitler beter. Hitler wist waar hij aan begonnen was; een totale uitroeiingsoorlog tegen de Sovjet-Unie voor Lebensraum (levensruimte). Stalin wist ook dat dit niet een gewone oorlog was, maar een oorlog waar maar één kon overleven. Stalin moest en zou koste wat het kost de Duitsers tegenhouden; niet alleen om zijn dictatoriale positie te behouden, maar ook om het volk van de Sovjet-Unie te beschermen (welke van de twee belangrijker was voor hem is twijfelachtig…). Stalin zou elke man, vrouw en kind dat een geweer kon dragen tussen hem en Hitler zetten. De verovering van Moskou zou natuurlijk pijnlijk zijn voor de Sovjet-Unie en de oorlog moeilijker maken voor hen, maar het veroveren van Moskou zou er niet voor zorgen dat de Sovjet-Unie zou capituleren. De Sovjet-Unie zou door blijven vechten tot het bittere einde, en de verovering van Moskou zou dit niet veranderen.

Hitler wist dat de Sovjet-Unie door zou blijven vechten tot het einde, en focuste daarom op het Zuiden van de Sovjet-Unie, waar veel olie lag. Als Hitler de olie kon veroveren, kon hij zijn tanks en trucks brandstof geven, waardoor de Wehrmacht niet met haar brandstoftekorten zou zitten, en het offensief tegen de Sovjet-Unie door zou kunnen gaan. Of de Duitsers zouden winnen als ze het zuiden hadden veroverd is een andere vraag, maar Hitler had in dit opzicht wel degelijk gelijk. Ga voor de olie, niet voor een stad die strategisch uiteindelijk niet zo veel uitmaakt.

2. Val gewoon de Sovjet-Unie niet aan.

Klinkt wederom logisch toch? Toentertijds was dit echter onmogelijk. Stalin en Hitler wisten allebei dondersgoed dat Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie niet naast elkaar konden bestaan. De Nazi's hadden een bloedhekel aan communisten, en de communisten hadden dezelfde gevoelens voor de Nazi's. De twee stonden lijnrecht tegenover elkaar, waardoor een oorlog tussen de twee simpelweg onvermijdelijk was. Hitler zag zichzelf als de grote redder van het Arische ras, de Messias van de Duitsers, en om de Duitsers te bevrijden moest de Sovjet-Unie en de untermenschen die daar woonden uitgeroeid worden.

De vraag was echter wie als eerste aan zou vallen, wat in onze tijdlijn Nazi-Duitsland was. Als de Nazi's niet de Sovjet-Unie binnenvielen, zou op den duur de Sovjet-Unie Nazi-Duitsland binnenvallen. Hitler wist dat een oorlog tussen de twee onvermijdelijk was, en wou zo snel mogelijk en zo effectief mogelijk aanvallen, zodat Duitsland het initiatief had. Hoe langer Hitler en de Nazi's wachtten met hun aanval, hoe meer en beter de Sovjet-Unie zich kon voorbereiden op de verdediging van de Sovjet-Unie/de aanval op Duitsland.

Het punt dat critici van Hitler hier missen is die van de onvermijdelijkheid van de oorlog tussen Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie. Deze critici geloven onjuist dat de twee naast elkaar konden bestaan, dat Hitler zichzelf in de voet schoot zodra hij opdracht gaf om de Sovjet-Unie aan te vallen, terwijl Hitler dit juist deed om te zorgen dat de Sovjet-Unie Duitsland niet binnen kon vallen.

3. Verklaar geen oorlog aan de V.S.

Is wederom logisch op eerste gezicht. Wat echter gemist (of weggelaten) wordt, is dat de V.S in 1940 al praktisch aan de kant van de geallieerden stond. Lend-Lease naar Engeland en de vrije Fransen, het delen van militaire technologie, en de natuurlijke bondgenoten die de V.S al had voor de Tweede Wereldoorlog dreven de V.S eigenlijk al vóór de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog aan de kant van de geallieerden. Hitler wist dat de V.S niet neutraal zou blijven, en vroeger of later zich bij de geallieerden zou voegen. Het verklaren van de oorlog aan de V.S was slechts een formaliteit na de aanval op Pearl Harbor in 1941.

Hitler maakte vaak strategisch juiste beslissingen. Critici van Hitler bekritiseren hem op tactische fouten, terwijl Hitler aan de "Big Picture" dacht. Hierdoor maakte hij beslissingen die militair misschien dom waren, maar strategisch heel logisch waren. Hitler was geen militair, maar een politicus, en als politicus maakte hij vaak de juiste keuzes die in terugblik niet logisch lijken, maar toentertijd juist waren.